Ευγενική προειδοποίηση... (Παντελής Αδαμόπουλος)

(2Τιμ. 1:13 [Βάμβας])
Κράτει το υπόδειγμα των υγιαινόντων λόγων, τους οποίους ήκουσας παρ' εμού, μετά πίστεως και αγάπης της εν Χριστώ Ιησού.

(2Τιμ. 1:14 [Βάμβας])
Την καλήν παρακαταθήκην φύλαξον διά του Πνεύματος του Αγίου του ενοικούντος εν ημίν.

(2Τιμ. 1:15 [Βάμβας])
Εξεύρεις τούτο, ότι με απεστράφησαν πάντες οι εν τη Ασία, εκ των οποίων είναι ο Φύγελλος και ο Ερμογένης.

(2Τιμ. 1:16 [Βάμβας])
Είθε ο Κύριος να δώση έλεος εις τον οίκον του Ονησιφόρου, διότι πολλάκις με παρηγόρησε και δεν επησχύνθη την άλυσίν μου,

(2Τιμ. 1:17 [Βάμβας])
αλλ' ότε ήλθεν εις την Ρώμην, με εζήτησε μετά σπουδής πολλής και με εύρεν·

(2Τιμ. 1:18 [Βάμβας])
είθε ο Κύριος να δώση εις αυτόν να εύρη έλεος παρά Κυρίου εν εκείνη τη ημέρα· και όσας διακονίας έκαμεν εν Εφέσω, συ εξεύρεις καλήτερα.

(2Τιμ. 2:1 [Βάμβας])
Συ λοιπόν, τέκνον μου, ενδυναμού διά της χάριτος της εν Χριστώ Ιησού,

(2Τιμ. 2:2 [Βάμβας])
και όσα ήκουσας παρ' εμού διά πολλών μαρτύρων, ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους, οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι.

(2Τιμ. 2:3 [Βάμβας])
Συ λοιπόν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού.

(2Τιμ. 2:4 [Βάμβας])
Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται εις τας βιωτικάς υποθέσεις, διά να αρέση εις τον στρατολογήσαντα.

(2Τιμ. 2:5 [Βάμβας])
Εάν δε και αγωνίζηταί τις, δεν στεφανούται, εάν νομίμως δεν αγωνισθή.

(2Τιμ. 2:6 [Βάμβας])
Ο κοπιάζων γεωργός πρέπει πρώτος να μεταλαμβάνη από των καρπών.

(2Τιμ. 2:7 [Βάμβας])
Εννόει εκείνα τα οποία λέγω· είθε δε να σοι δώση ο Κύριος σύνεσιν εις πάντα.

(2Τιμ. 2:8 [Βάμβας])
Ενθυμού τον εκ σπέρματος Δαβίδ Ιησούν Χριστόν, τον αναστάντα εκ νεκρών, κατά το ευαγγέλιόν μου.

(2Τιμ. 2:9 [Βάμβας])
Διά το οποίον κακοπαθώ μέχρι δεσμών ως κακούργος· αλλ' ο λόγος του Θεού δεν δεσμεύεται.

(2Τιμ. 2:10 [Βάμβας])
Διά τούτο πάντα υπομένω διά τους εκλεκτούς, διά να απολαύσωσι και αυτοί την σωτηρίαν την εν Χριστώ Ιησού μετά δόξης αιωνίου.

(2Τιμ. 2:11 [Βάμβας])
Πιστός ο λόγος· διότι εάν συναπεθάνομεν, θέλομεν και συζήσει·

(2Τιμ. 2:12 [Βάμβας])
εάν υπομένωμεν, θέλομεν και συμβασιλεύσει· εάν αρνώμεθα αυτόν, και εκείνος θέλει αρνηθή ημάς·

(2Τιμ. 2:13 [Βάμβας])
εάν απιστώμεν, εκείνος μένει πιστός· να αρνηθή εαυτόν δεν δύναται.